داستان و شعر دنیایی دارد که در آن «آدم‌ها» از «کلمات» خلق می‌شوند؛ با «کلمات» زندگی می‌کنند و در «کلمات» می‌میرند؛ اما این مردن نه از جنس زیستِ مادیِ خالق آنهاست؛ که از سنخ زیستنی است که پایان ندارد. حالا اما جهان‌زیست مادی «ماریو بارگاس یوسا» به خط پایان رسید و سه‌گانه «مارکز– فوئنتس– یوسا» تمام شد و از اینجا به بعد کلمات این نویسندگان هستند که راه خودشان را می‌روند.