یاسر پوردشتی، کارگردان نقل ماجرای خسروپرویز از استان خوزستان در گفت‌وگو با «الوند»، اظهار کرد: وقتی بتوانیم کودکان را در بحث روان‌شناسی بهتر بشناسیم آن موقع است که می‌توانیم فرهنگ، ادبیات و ایران را به آن‌ها به درستی معرفی کنیم؛ در واقع باید درباره هویت، شناسه و فرهنگ با کودکان صحبت کنیم.
پوردشتی با اشاره به اینکه به بخش نقالی خیلی کم پرداخت شده است، بیان کرد: برای این که کودکان بتوانند ادبیات کهن و کلاسیک ایران را متوجه شوند اساتید و مربیان ویژه‌ای وجود دارد که به راحتی می‌توانند آموزش ببینند و در این بخش پیشرفت کنند.
وی با بیان اینکه امسال دغدغه در بخش نقالی بیشتر شده است، تصریح کرد: وقتی دغدغه‌ای در هر موضوعی ایجاد می‌شود باید استمرار و پیگیری هم به وجود بیاید؛ یعنی اگر جشنواره کودک چند سال متوالی بتواند به بخش نقالی توجه ویژه‌ای کند ناخودآگاه تأثیرش را روی کودکان می‌گذارد و کودک به کارهای مختلف در حوزه تئاتر مانند نمایش خیابانی، نمایش صحنه‌ای و به هنر منحصر به فرد «نقالی» علاقه‌مند می‌شود.
این نقال خوزستانی اضافه کرد: زمانی کودکان با نقالی ارتباط بیشتری پیدا می‌کنند که تبدیل به دغدغه شود و در فرهنگسراها و مکان‌های مختلف، نقال‌های مطرح کشور و حتی نوجوان‌های نقالی که شناخته شده هستند، دعوت شده و کلاس و ورکشاپ برگزار کنند.
پوردشتی خاطرنشان کرد: سعی کنیم در حوزه کودک و نوجوان دیدگاه‌مان بر اساس کیفیت باشد؛ چرا که کودکان تازه به دنیای پیرامون ما پا گذاشته‌اند و از لحاظ سنی و تجربه شناخت کمتری دارند.
وی ادامه داد: اگر قرار باشد که ما در بزرگسالی آینده‌سازان موفقی داشته باشیم غیر از تعلیم باید نگران پرورش آن‌ها نیز باشیم و به این موضوع توجه کنیم.
این نقال خوزستانی در پایان گفت: نسل آینده ما باید خود را مهیای نسل جدید و پیشرفته کند؛ در نتیجه در نتیجه پرورش در کنار آموزش اهمیت به سزایی دارد.